....Podnieśli rękę na Skarb i struchlały im dusze

    pastelowy róż i fiolet ozdabiają nieboskłon

    i cieniutką smugą świeżo narodzonego światła

    oświetlają kamienistą drogę

    nabłyszczając zastygłą krew.

    W oddali chrupocze odsuwany kamol

    pragnieniem przepadłych pokoleń

    serc zawiedzionych po stokroć

    stworzenie jeszcze raz stawarzane

    ptaki kwilą świeżym tchnieniem

    krzewy krzewią się odkrywczą ozdobą

    pustynie nie walą piachem w twarz

    głosne sapanie Apostołów odbijają się

    o szczyt śmiercionośnej góry

    ty też biegnij to zobaczyć.....

 

                                                          Ks.Adam Kraska