Czas mija nieubłaganie a Was cały czas nie ma. Ławki puste, na korytarzach cicho. Nawet do sekretariatu nikt nie zagląda i nie wyjada słodyczy księdza dyrektora. Każdego dnia Was wspominamy i czekamy na powrót do normalności. "Złota" bez Was to nie złota. Tęsknimy bardzo mocno.